Hoe kijk je terug op 2018? Welke gebeurtenissen komen meteen omhoog? Waar kijk je met een fijn gevoel op terug?
Wat is voor jou een lastige situatie geweest? Als je daar naar terug kijkt, komen er nog steeds emoties bij omhoog? Mogen deze gevoelens er zijn? Kan je ze accepteren? Of wil je je niet zo voelen? En stop je deze emoties liever weg? Wat heb je nodig om deze emoties te accepteren? Ik ben mens, mensen maken fouten. Ik mag fouten maken. Het is oké om fouten te maken, daar leer ik van. Ik kan mezelf vergeven. Waar ben je dankbaar voor? Welke mensen en ervaringen? Hoe wil je 2019 starten? Wat hoop je dat dit jaar jou gaat brengen? Welke dromen mogen er dit jaar uitkomen? Denk erover na, schrijf het op, spreek het uit en of teken erover. Ik ben gister gestart met een 5 daagse challenge waarbij ik ieder uur (of ieder half uur of ieder kwartier) een positieve affirmatie tegen mezelf zeg.
0 Comments
Wat willen wij als ouders het graag goed doen. We weten vaak heel goed hoe je als ouder zou willen reageren in allerlei verschillende situaties. Dit lukt echter lang niet altijd. En dat is maar goed ook... Het is namelijk helemaal niet verkeerd om fouten te maken. Het zijn namelijk geen fouten. Het zijn leermomenten. Je kunt iets leren van die situatie, mits je jezelf niet op de kop geeft en negatief behandeld. Wees lief voor jezelf. Je bent een mens. Ieder mens maakt weleens een onhandige opmerking, ieder mens pakt situaties weleens verkeerd aan. Soms reageer je vanuit emoties. Je denkt niet na (sterker nog, je kunt niets eens eerst rustig nadenken) je hebt het al gedaan voor je er erg in hebt. Door liefdevol en mild voor jezelf te zijn, leer je je kind dat fouten maken mag en dat het er zelf bijhoort. Kom terug op wat je hebt gedaan. Benoem dat het niet handig was. Zo laat je aan je kind zien, dat je ergens altijd op terug kunt komen. Dat het niet perfect hoeft te zijn. Dat fouten maken mag. En dat je het altijd bespreekbaar kunt maken. Daar is helemaal niets mis mee! Wegwijzer voor HSP Stel je eens voor Dat je leeft in een wereld waarin ieder echt zichzelf mag zijn Vanuit pure essentie neem je jouw plekje in Je wordt bemint om wie je bent Je geeft wat jij te geven hebt aan de mensen om je heen En je ontvangt wat zij aan jou willen geven Stel je eens voor Dat jij als bewoner van de planeet Aarde Voelt dat je met alles en iedereen verbonden bent Je ziet het, je ervaart het en je weet het En ook het onzichtbare is als vanzelfsprekend aanwezig Jouw creatie wordt allesomvattend Stel je eens voor Dat met jou samen veel meer mensen op onze Aarde Bewust Zijn en creëren vanuit dit besef Maak eens een beeld hoe dat eruit zal zien Want het resultaat van deze samenwerking Is overstijgend aan de som der delen Stel je eens voor Dat jij de keus maakt om te leven vanuit wie je bent Je doet waar jij gelukkig van wordt In verbinding met alles en iedereen Voel je nu diep van binnen een vreugdesprongetje? Laat dan deze keuze jouw wegwijzer zijn! Bron; facebook Volgens de Amerikaanse hoogleraar Howard Gardner zijn er negen verschillende intelligenties : 1. Verbaal-Linguïstische intelligentie: de persoon is ‘woordknap’. 2. Logisch-Mathematische intelligentie: ‘rekenknap’ 3. Visueel-Ruimtelijke intelligentie: ‘beeldknap’ 4. Muzikaal-Ritmische intelligentie: ‘muziekknap’ 5. Lichamelijk-Kinesthetische intelligentie: ‘beweegknap’ 6. Naturalistische intelligentie: ‘natuurknap’ 7. Interpersoonlijke intelligentie: ‘mensenknap’ 8. Intrapersoonlijke intelligentie: ‘zelfknap’ 9. Existentiële intelligentie: ‘knap’ op het gebied van de kosmos, het bestaan en de zin van het leven. Dit gehele pakket aan intelligenties wordt ‘meervoudige intelligentie’ genoemd. Wanneer we het over intelligentie hebben, denken de meeste mensen vaak aan de eerste en/of de tweede intelligentie uit het rijtje hierboven. Ontdek je eigen kracht! Futloos, druk of boos? Het krachtspel helpt! Mijn kinderyogadocente Helen Purperhart heeft een spel ontwikkeld dat het krachtspel heet. Ze heeft een artikel hierover geplaatst in de educare. Het krachtspel zoekt naar de tegengestelde kracht die nodig is om weer in balans te komen. Meer informatie; www.krachtspel.nl
Op het internet kwam ik een filmpje tegen van een bijzondere man. Nick Vujicic. Hij is geboren zonder armen en benen. Zijn leven is niet eenvoudig geweest. Toen hij 8 jaar oud was, zag hij geen mooie toekomst voor zichzelf. Hij werd depressief en heeft op zijn 10e levensjaar geprobeerd een einde aan zijn leven te maken. Na een aantal pogingen zag hij in dat hij zijn dierbaren niet achter kon laten door hen zoveel verdriet te doen. Door de liefde van zijn ouders, geliefden, en het geloof in God, heeft hij zijn tegenslag overwonnen en is zijn leven gevuld met vreugde en motivatie. Hij hoopt dat je leven positief wordt beïnvloed door zijn verhaal. Hij deelt zijn gedachten over geloof, hoop en liefde om je aan te moedigen en te helpen je eigen uitdagingen te overwinnen. "Droom mijn vriend en nooit opgeven. We maken allemaal fouten, maar niemand van ons is zijn fouten. Neem een dag tegelijk. omarmen de positieve houdingen, perspectieven, principes en waarheden die ik delen, en ook u zult overwinnen." info; http://www.attitudeisaltitude.com/about-nick-his-story Moed We hebben alle dagen gewone moed nodig, de bereidheid om jezelf te laten zien en om gezien te worden, gewoon, zoals je bent. Soms hebben wij meer dan gewone moed nodig om een andere stap te maken, een andere keuze, een andere richting op te gaan. Het oude los te laten, en het nieuwe pad in te slaan. We zijn geneigd onszelf met anderen te vergelijken. Dit is de grootste bederver van creativiteit. We denken dat wij iets al moeten kunnen, voordat we het mogen proberen. De vergelijking is de dief van ons geluk. “It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.” ― Theodore Roosevelt Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt of wat de man van de daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is; die ondanks dat toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak; die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootste verrichting proeft, en die als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond. ― Theodore Roosevelt ‘De kracht van kwetsbaarheid’ van Brene Brown. Het verhaal van vader, zijn zoon en de ezel....... Op een dag gingen vader en zijn zoon op reis. Vader besloot zelf te gaan lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: 'Dat is de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderen. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt'. Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze verder, vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: 'Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen'. Na dit verwijt draaide de vader zich naar zijn zoon en zei: 'Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden'. Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: 'Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!'. Daarop zei Vader tot zijn zoon: 'Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei gaan lopen, dan kan niemand ons nog iets verwijten'. Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers weer commentaar leverde: 'Wat zijn er toch een dwazen op de wereld! Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten' Vader draaide zich om naar zijn zoon en zei: 'Je hebt het gezien mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen er altijd zijn. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft'. Verhaal toegeschreven aan Aesopus (zesde eeuw voor Christus).. |
AuthorMireille Meissen Archives
January 2019
Categories |